به نقل از «خبرگزاری برنا»

طوفان خورشیدی اینترنت را نابود می کند/ آیا آخرالزمان اینترنتی واقعا در راه است؟

تاریخ انتشار: ۱۵ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۹۵۹۰۷

چند روزی است که در فضای مجازی درباره آخرالزمان اینترنتی و قطعی چندماهه اینترنت بحث‌هایی مطرح است. نگرانی‌ها دراین‌باره پس از انتشار اخباری درباره وقوع طوفان‌های خورشیدی شکل گرفت.

به گزارش برنا؛ داستان‌هایی درباره یک "آخرالزمان اینترنتی" قریب‌ الوقوع در هفته‌های اخیر در سراسر رسانه‌ های اجتماعی دست به دست می ‌شود که ظاهرا با گزارش‌ های گمراه‌ کننده درباره ارسال کاوشگر ناسا به منظور جلوگیری از طوفان ویرانگر خورشیدی و همچنین تفسیرهای نادرست از مقاله منتشر شده توسط آن آژانس فضایی آغاز شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ناسا اما کاوشگر خورشیدی پارکر را در واقع برای مطالعه خورشید راه اندازی کرده نه آن که گوشی های تلفن همراه ما را از خورشید نجات دهد. در واقع، وقوع یک آخرالزمان اینترنتی برای ویران کردن ارتباطات آنلاین مان در حال حاضر به اندازه انتشار آلبوم دیگری از ریحانا نزدیک نیست! به نوشته "واشنگتن پست" درجاتی از تداخل ارتباطی آسمانی یک احتمال واقعی است و از نظر فنی می ‌تواند در نتیجه یک "طوفان خورشیدی قوی که به زمین برخورد کند" در آینده ایجاد شود.

چنین رویدادی تنها یک بار در هر نیم هزاره رخ می‌دهد. اما آیا واقعاً اتفاقاتی که در خورشید می‌افتد می‌تواند منجر به «آخرالزمان اینترنتی» شود؟

«آخرالزمان اینترنتی» چیست؟

سال ۲۰۲۱ میلادی یک محقق از دانشگاه کالیفرنیا در مقاله‌ای به بررسی پدیده «ابر طوفان خورشیدی» که به طور بالقوه می‌تواند باعث «قطع اینترنت در سراسر جهان شود» پرداخت.

او در این مقاله نوشت که چنین طوفان‌های خورشیدی «یکی از بزرگترین خطراتی است که اینترنت را تهدید می‌کند».براساس این پژوهش، خروج جرم از تاج خورشیدی احتمالا باعث ایجاد جریان‌های مغناطیسی می‌شود که می‌تواند به «کابل‌های مسافت طولانی که ستون‌های اصلی اینترنت را تشکیل می‌دهند» آسیب برساند.

این محقق با استناد به تحقیقات قبلی می‌گوید که احتمال وقوع چنین پدیده‌ای بین ۱.۶ تا ۱۲ درصد در هر دهه پیش‌بینی می‌شود.

در سطح خورشید چه می‌گذرد؟

تا کنون گزارش‌ها حاکی از آن بود که تغییرات در فعالیت‌های خورشیدی (تعداد لکه‌ها و روشنایی خورشیدی) در سال‌های اخیر بسیار کم بوده و انتظار می‌رفت که اوج فعالیت لکه‌های خورشیدی در این چرخه ( بیست و پنجمین چرخه خورشید) در سال ۲۰۲۵ اتفاق بیفتد.

اما در اوایل ماه جاری میلادی محققان دریافتند که این چرخه «بسیار سریع‌تر» از آنچه در ابتدا تصور کرده بودند، آنهم با «لکه‌ها و فوران‌های خورشیدی بسیار بیشتر از آنچه کارشناسان پیش‌بینی کردند» در حال رخ دادن است.

با این وجود محققان می‌گویند که انتظار دارند چرخه فعلی خورشیدی در مقایسه با چرخه‌های خورشیدی در قرن گذشته ضعیف‌تر باشد.

آیا واقعاً فعالیت خورشیدی می‌تواند باعث قطع اینترنت جهانی شود؟

اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده (NOAA) می‌گوید با طوفان‌های ژئومغناطیسی شدید «برخی سیستم‌های شبکه ممکن است دچار فروپاشی یا خاموشی کامل شوند؛ سامانه ماهواره‌ای ممکن است برای روزها و سامانه رادیویی با فرکانس پایین ممکن است برای ساعت‌ها از کار بیفتند».

همچنین انتظار می‌رود که این اتفاقات به طور متوسط چهار بار در هر چرخه خورشیدی روی دهد.سال ۱۸۵۹ میلادی جهان شاهد بزرگترین طوفان خورشیدی بود که در چند صد سال گذشته روی داده و ناسا ساینس می‌گوید یک روز پس از این رویداد «سیستم‌های تلگراف در سرتاسر جهان از کار افتاده‌اند».

این حادثه حتی در برخی نقاط باعث آتش گرفتن کاغذ‌های تلگراف شده بود.به گفته ناسا ساینس، در آن زمان حتی زمانی که باتری‌های تغذیه‌کننده خطوط تلگرافی را قطع کردند، جریان‌ الکتریکی ناشی از شفق قطبی در سیم‌ها جریان داشت.

وبسایت اداره ملی اقیانوسی و جوی ایالات متحده می‌گوید اگر امروز چنین رویدادی رخ دهد، می‌تواند به ماهواره‌ها آسیب جدی برساند و ارتباطات تلفن، رادیو و تلویزیون را از کار بیندازد و باعث خاموشی برق در تمام قاره‌ها شود و رفع آن نیز «ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد».

با این وجود به گفته این وبسایت، طوفان‌های خورشیدی به بزرگی سال ۱۸۵۹ میلادی، فقط هر ۵۰۰ سال یک بار اتفاق می‌افتد.

مسئولان برای جلوگیری از آن چه می‌کنند؟

در سال ۲۰۱۸ میلادی ناسا کاوشگر خورشیدی پارکر خود را به سمت خورشید پرتاب کرد. 

این کاوشگر از آن زمان در جو خورشید سفر می‌کند و داده‌هایی را در مورد بادهای خورشیدی، ذرات و مناطق دیگر جمع آوری می‌کند که می‌تواند درک بشر از خورشید را بیشتر کند. 

هرچه اطلاعات درباره خورشید افزایش یابند، محققان بهتر می‌توانند اتفاقات آینده را پیش‌بینی کنند.

ارسال کاوشگر به‌ سمت بادهای خورشیدی

ناسا کاوشگر خورشیدی پارکر را برای کسب اطلاعات بیشتر درباره نحوه پیدایش بادهای خورشیدی راهی یک ماموریت جدید کرده است. بادهای خورشیدی با تاثیر روی میدان مغناطیسی زمین، می‌توانند باعث شوند که اینترنت کل جهان برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها قطع شود. خورشید اغلب جریان‌های شدیدی از پلاسما را به‌شکل بادهای خورشیدی به‌سوی زمین می‌فرستد که این جریانات با تاثیرگذاری روی میدان مغناطیسی زمین، ممکن است یک آخرالزمان اینترنتی به‌وجود بیاورد و اینترنت کل جهان را برای مدت‌ها به‌طور کامل قطع کند؛ ظاهرا این یک احتمال جدی است و رخ دادن آن دور از ذهن نیست.

در همین راستا، دانشمندان ناسا کاوشگر خورشیدی پارکر را برای نزدیک شدن تا فاصله ۶.۵ میلیون کیلومتری خورشید طراحی و تولید کرده‌اند؛ این نزدیک‌ترین فاصله‌ای است که تاکنون یک فضاپیما یا کاوشگر می‌تواند به خورشید نزدیک شود. کاوشگر پارکر در ماموریت جدید خود از بین فواره‌هایی از مواد بسیار پرانرژی با الگوی مشخص و ثابت که مربوط به میدان مغناطیسی زمین می‌شوند، عبور کرده و دانشمندان نیز با استفاده از داده‌های آن توانسته‌اند ردیابی منشا بادهای خورشیدی را تا سطح خورشید با موفقیت انجام دهند.

طبق مطالعات انجام شده، بادهای خورشیدی توسط فرایند اتصال مجدد مغناطیسی تولید می‌شوند. وقتی میدان‌های مغناطیسی با جهت مخالف از کنار هم به داخل و خارج از سطح خورشید حرکت می‌کنند، میدان‌های مغناطیسی شکسته و سپس مجددا به یکدیگر متصل می‌شوند و ذره‌های باردار را از خورشید دور می‌کنند.

جیمز دریک، استاد دانشگاه مریلند که یکی از دانشمندان حاضر در این مطالعه است می‌گوید در صورتی که دو میدان مغناطیسی در جهت مخالف وجود داشته باشد، آنها همدیگر را از بین می‌برند و انرژی مغناطیسی آزاد می‌کنند که منجر به تولید ذرات پرانرژی می‌شود.

حالا دانشمندان ناسا با ماموریت جدید کاوشگر پارکر در تلاش هستند تا مانع از وقوع پدیده آخرالزمان اینترنتی که در اثر طوفان‌های خورشیدی به‌وجود می‌آید، شوند. بر اساس اطلاعات حیاتی که این کاوشگر درباره طوفان‌های خورشیدی کسب کرده، این احتمال وجود دارد که شاید ما مجبور باشیم برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها بدون اینترنت زندگی کنیم. به‌همین دلیل است که دانشمندان ناسا سخت در تلاش هستند تا آثار طوفان‌های خورشیدی را کاهش دهند و از آسیب رسیدن به شبکه‌های ارتباطی و قطع شدن کل اینترنت جهانی جلوگیری کنند.

گفتنی است کاوشگر خورشیدی پارکر در سال ۲۰۱۸ توسط ناسا برای فرو رفتن در جو خورشید به فضا پرتاب شد. البته این ماموریت بسیار سخت خواهد بود، چرا که دمای سطح خورشید تا بیش از ۵۵۰۰ درجه سانتی‌گراد نیز افزایش پیدا می‌کنند و دمای اتمسفر آن می‌تواند تا ۳۰۰ برابر گرم‌تر شود. این کاوشگر تاکنون پانزده بار به نزدیکی خورشید رفته و در اول تیرماه امسال راهی ماموریت بعدی خود خواهد شد. هر ماموریت این کاوشگر تقریبا دوازده روز به‌طول می‌انجامد.

طوفان خورشیدی چیست؟

طوفان خورشیدی هنگامی رخ می ‌دهد که خورشید انفجارهای عظیمی از انرژی را در قالب شراره‌ های خورشیدی و پرتاب توده ‌های تاجی منتشر می ‌کند. این پدیده‌ها جریانی از بارهای الکتریکی و میدان‌ های مغناطیسی را با سرعتی در حدود سه میلیون مایل در ساعت به سمت زمین می‌ فرستند.

هنگامی که مواد خورشیدی از خورشید به "مغناطیس کره" زمین برخورد می کنند دارای این ظرفیت بالقوه می باشند که به اصطلاح طوفان های ژئومغناطیسی قوی ایجاد کنند که باعث خاموشی و شکست شبکه در زمین می شود. برای مثال،  در سال 1859 میلادی یک طوفان شدید خورشیدی موسوم به "کارینگتون"  برخورد تشعشاتی از انفجارهای سطحی خورشید را موجب شد. آن طوفان شدید خورشیدی  تقریبا انرژی ‌ای معادل 10 میلیارد بمب اتمی یک مگاتونی را آزاد کرد. جریان قدرتمند ذرات خورشیدی پس از برخورد به زمین سیستم‌های تلگراف را در سراسر جهان سوزاند و باعث شد شفق‌ هایی درخشان‌ تر از نور ماه کامل تا جنوب کارائیب ظاهر شوند. سال‌ ها بعد در سال 1989 میلادی یک اختلال خورشیدی مشابه باعث قطعی برق 12 ساعته در کبک در کانادا شد که به تعطیلی مدارس و مراکز کسب و کار انجامید.

امروزه وقوع یک طوفان خورشیدی چگونه می تواند ما را تحت تاثیر قرار دهد؟

ناسا اعلام کرده با توجه به ماهیت به هم پیوسته دنیای بسیار دیجیتالی مان طوفان خورشیدی کارینگتون در سال 2023 میلادی "تاثیرات شدیدتری خواهد داشت" مانند "وقفه های گسترده الکتریکی، خاموشی مداوم و قطعی در ارتباطات جهانی". "آشوب تکنولوژیکی ناشی از آن می تواند اقتصادها را فلج کند و امنیت معیشت مردم را در سراسر جهان به خطر بیاندازد. بر اساس برآوردهای ناظر اینترنت Net Blocks یک روز از دست دادن اتصال ممکن است بیش از 11 میلیارد دلار برای ایالات متحده هزینه داشته باشد.

آیا ممکن است یک آخرالزمان اینترنتی رخ دهد؟

احتمال آن وجود دارد با این وجود کارشناسان می گویند این احتمال زیاد نیست. علت آن یک مورد است: طوفان های خورشیدی قدرتمند مانند رخداد کارینگتون صرفا انتظار می رود هر 500 سال یکبار رخ دهند.

علاوه بر این، بسیاری از توجهات اخیر به این موضوع در نتیجه مقاله‌ ای که ناسا در ماه مارس منتشر کرد ایجاد شده است. ناسا در آن مقاله  نحوه استفاده از هوش مصنوعی برای پیش ‌بینی "آب و هوای فضایی خطرناک" را برجسته ساخته بود. در آن مقاله به اصطلاح "آخرالزمان اینترنتی" اشاره نشده اما هم به رویداد کارینگتون و هم خاموشی کبک اشاره شده و به پیامدها ممکن در صورت وقوع پدیده ای مشابه آن رخدادها در برهه زمانی فعلی اشاره کرده است. ناسا با بکارگیری هوش مصنوعی امیدوار است بتواند طوفان های خورشیدی را تا 30 دقیقه پیش از وقوع آن رخداد پیش بینی کند و به اپراتورهای شبکه برق و شرکت های مخابراتی زمان بدهد تا سیستم های خود را به وضعیت آفلاین منتقل  کرده و از بروز آسیب بیش تر جلوگیری نمایند.

طبق گفته سایت Space.com اکثر دروغ های آنلاین در مورد امکان وقوع "آخرالزمان اینترنتی قریب الوقوع" به مقاله ماه مارس و هم چنین تحقیقی صورت گرفته در "اوایل سال جاری" اشاره دارند تحقیقی که در آن اشاره شده که خورشید ممکن است به حداکثر خورشیدی خود یا اوج چرخه فعالیت 11 ساله در سال 2024 میلادی برسد که یک سال زودتر از حد انتظار محسوب می شود.

سایت Space.com در این باره می نویسد:"در حالی که دانشمندان در واقع انتظار دارند طوفان های خورشیدی بزرگ پس از رسیدن فعالیت های خورشیدی به اوج خود رخ دهند هیچ مدرکی برای حمایت از شایعات وایرال شده مبنی بر آن که طوفان خورشیدی بزرگ بعدی باعث آفلاین شدن اینترنت شود وجود ندارد".  

هراس آنلاین مشابهی با کار انجام شده توسط کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا مرتبط است که به گفته "واشنگتن پست" برای "تحقیق در مورد فیزیک خورشید"  به منظور درک بهتر بادها و طوفان های خورشیدی برنامه ریزی شده و نه به منظور جلوگیری از خاموش شدن اینترنت وای فای آن گونه که برخی از کاربران در تیک تاک می خواهند شما باور کنید!

سایت خبری "یو اس ای تودی" اشاره می کند که ناسا دست کم از سال 2009 میلادی نسبت به اختلال احتمالی ارتباطات ناشی از طوفان ها و بادهای خورشیدی هشدار داده است. بنابراین، در حالی که درجاتی از بروز هرج و مرج اتصال ممکن است با  این وجود، ناسا هنوز به طور رسمی آخرالزمان اینترنتی قریب الوقوع را اعلام نکرده است.

"ویشال اوپندران" ستاره شناس و فیزیکدان می گوید:"اکنون با استفاده از هوش مصنوعی می توان  پیش بینی های جهانی سریع و دقیق انجام داد و در صورت وقوع یک طوفان خورشیدی می توانیم تصمیم گیری کنیم و از بروز تخریب شدید جلوگیری کرده و میزان تخریب را به حداقل رسانده و یا حتی از بروز آن جلوگیری نماییم".

 

 

 

آیا این خبر مفید بود؟

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: اینترنت جهان روشنایی فضای مجازی کسب و کار کاوشگر خورشیدی پارکر آخرالزمان اینترنتی طوفان های خورشیدی میدان مغناطیسی بادهای خورشیدی طوفان خورشیدی سطح خورشید طوفان ها پیش بینی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۹۵۹۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا حضور مجدد انسان در ماه سخت است؟

بین سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۲، ماموریت‌های آپولو در مجموع ۱۲ فضانورد را به سطح ماه فرستادند و این اتفاق پیش از پیشرفت فناوری مدرن بود؛ بنابراین، چرا تلاش‌های کنونی فضانوردان، برای ورود مجدد به ماه بسیار کند و پیچیده شده است؟

یک پاسخ ساده واحد برای این سوال وجود ندارد، اما عمده دلایل به هزینه مالی، سیاست و اولویت‌ها ارتباط دارد.

هزینه مالی:

بیایید با پول شروع کنیم. ماموریت‌های آپولو در اوج خود، حدود ۵ درصد از کل بودجه فدرال را مصرف کرد و بیش از نیمی از آن به برنامه آپولو اختصاص یافت.

با حساب تورم، کل برنامه آپولو به دلار امروزی بیش از ۲۶۰ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و اگر پروژه جمینی و برنامه رباتیک قمری را که پیش درآمد ضروری آپولو بودند، در نظر بگیرید، این رقم به بیش از ۲۸۰ میلیارد دلار می‌رسد.

در مقایسه، ناسا امروزه کمتر از نیم درصد از کل بودجه فدرال را با طیف وسیع تری از اولویت‌ها و دستورالعمل‌ها در اختیار دارد و در طول دهه گذشته، نزدیک به ۹۰ میلیارد دلار برای برنامه آرتمیس هزینه کرده است، البته با هزینه کمتر، فرود بر روی ماه، احتمالاً حتی با پیشرفت‌های تکنولوژیکی، روند آهسته تری خواهد داشت.

سیاست:

واقعیت‌های سیاسی ارتباط نزدیکی با واقعیت‌های مالی دارند. در دهه ۱۹۶۰، آمریکا در میانه مسابقه فضایی بود، رقابتی با اتحاد جماهیر شوروی برای دستیابی به بیشترین تعداد دستاورد‌ها در فضا، به ویژه در زمینه فرود انسان روی ماه.

مردم از این ایده حمایت کردند و مشتاق بودند، مانند قانونگذارانی که بودجه گسترده ناسا را مدیریت می‌کردند، اما این نوع هزینه‌ها تا حد زیادی ناپایدار بود، و زمانی که آمریکا "پیروز شد"، مردم به سرعت علاقه خود را از دست دادند و بودجه ناسا کاهش یافت. به زبان ساده اکنون اراده سیاسی یا به طور کلی اراده‌ای برای صرف این مقدار پول برای ورود مجدد به ماه وجود ندارد.

از این رو، ترکیبی از اراده سیاسی کم و منابع مالی کمتر، ناسا را مجبور به اتخاذ برخی تصمیمات حیاتی در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ کرد، تصمیماتی که بر روند مأموریت فضانورد آرتمیس تأثیر گذاشته است.

به طور خاص، زمانی که برنامه شاتل فضایی رو به پایان بود، مدیران ناسا نمی‌دانستند با قابلیت‌ها و مشارکت‌های صنعتی که منجر به ایجاد شاتل شد، چه کنند و تصمیم گرفتند با استفاده مجدد از بسیاری از بخش‌های شاتل، به‌ویژه موتور‌ها و گنجاندن آن ها در طراحی آرتمیس، این زیرساخت را حفظ کنند. 

از سوی دیگر، می‌توان استدلال کرد که این اقدام فراخوان درستی برای حفظ زیرساخت‌ها و استخدام مهندسان هوافضا بود، زیرا دقیقاً همان پایگاه فنی بود که ما برای راه اندازی رنسانس اخیر در شرکت‌های خصوصی پرواز فضایی نیاز داشتیم، اما این بحث جداگانه‌ای است.

اولویت ها:

در نهایت، مفهوم مدرن Artemis دارای مجموعه‌ای از اولویت‌های بسیار متفاوت با ماموریت‌های آپولو است، برای مثال، تحمل خطر ما بسیار کمتر از آن در دهه ۱۹۶۰ است.

ماموریت‌های آپولو کاملاً خطرناک بودند، با احتمال زیاد شکست، در واقع، چندین مأموریت با فاجعه مواجه شدند، از جمله: آتش سوزی آپولو ۱ که منجر به کشته شدن سه فضانورد، خرابی موتور در طول پرواز آپولو ۶ و نقص طراحی کشنده که نزدیک بود به مرگ فضانوردان آپولو ۱۳ بیانجامد. بنابراین، قانونگذاران و مردم مایل به پذیرش مجدد چنین سطحی از خطر نیستند.

ماموریت‌های آپولو مبالغ هنگفتی را صرف فرستادن فضانوردان به سطح ماه برای چند ده ساعت کردند. آن ها رفتند و نمونه‌هایی را جمع آوری کردند، آزمایش‌های ساده‌ای انجام دادند و سپس برگشتند.

ماموریت‌های آرتمیس حول یک مجموعه کاملا متفاوت از اهداف طراحی شده اند. در حالی که مأموریت‌های آپولو علم را به عنوان یک تفکر ثانوی تلقی می‌کردند و هدف اصلی آن پیشی گرفتن از شوروی بود، تحقیقات علمی در مرکز برنامه آرتمیس به اولویت تبدیل شده است، به این معنی که طراحی ماموریت طولانی‌تر و پیچیده‌تر را ضروری کرده است.

سرانجام، هدف برنامه آرتمیس فقط بازگرداندن انسان به ماه نیست، بلکه شروع ایجاد زیرساخت برای حفظ حضور دائمی انسان در آن جا است و همه چیز از انبار‌های سوخت‌گیری مداری گرفته تا انتخاب مکان برای مستعمرات آینده زیر چتر مأموریت قرار می‌گیرد. پروژه Artemis تعاملی‌تر است، زیرا چارچوبی برای تحقق رویا‌ها برای نسل‌های آینده فراهم می‌کند.

منبع: الیوم السابع

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم